Op donderdag 11 februari hebben we met een paar misdienaars van Hulst een spel gespeeld in de Willibrordus Basiliek. Daar speelden we een spel van de 7 werken van Barmhartigheid. We begonnen om 14:00 uur en het eindigde om ongeveer 16:00. In het begin van het spel gingen we puzzelstukken zoeken in de kerk. Die hadden we nodig om de route langs de straalkapellen (inhammen achter het hek, worden straalkapellen genoemd), te kunnen lopen. Bij elke straalkapel vertelde Cecile van Tiggelen een verhaaltje. De eerste straalkapel was de naakten kleden, die was ingericht door het Leger des Heils. Daar gingen we de misdienaars verkleden. Het waren grappige kleding combinaties. Het stond symbool voor de mensen die geen geld hebben, dat die kleding aan kunnen hebben.
Daarna gingen we naar de straalkapel waarin het tweede barmhartigheidswerk stond uitgebeeld, namelijk de hongerigen spijzen. Daar speelden we een spel dat heette: De hongerige mus. Er was een mus en de anderen waren lieveheersbeestjes. De lieveheersbeestjes moesten de mus foppen dat ze dood waren, zodat ze dan niet opgegeten werden door de mus.
Toen gingen wij naar de derde straalkapel. Die luidde: De vreemdelingen herbergen. Daar speelden we een spel dat we een vreemdeling moesten beschermen tegen de agent, die vluchtelingen het land uit wou zetten omdat de vluchteling geen asiel kreeg.
De vierde straalkapel die we bezochten, heette: De dorstigen laven. Daar vertelde Cecile over een man uit Terneuzen die mensen in Ghana probeerde te leren hoe ze een waterput moesten maken. Door deze hulp hoefden mensen geen drie uur in hete woestijnen te lopen. Daarna hadden we pauze. We dronken cola en fanta met een stukje heerlijke barmhartigheidskoek. Voor kinderen met een glutenallergie waren er lange vingers en chocoladekoekjes. Jammer genoeg vast er een van ons, dus kon ze niet snoepen van de koek.
Toen iedereen klaar was met het drinken en het eten, gingen we verder met de vijfde straalkapel. We moesten een ‘zieke’ Cecile bezoeken en daarom moesten we eten meenemen, die we daarna aan de Voedselbank gaven.
Het zesde werk van Barmhartigheid was de gevangenen bezoeken. We gingen daar tikkertje doen en Marjo van den Boomen legde het spelletje uit. Het was een soort tikkertje maar dan met agenten en boeven. Het zevende en tevens laatste werk van Barmhartigheid was: De doden begraven. Hierbij hoorde een spel moordenaartje. Sommige kinderen wisten niet wat een detective was. Maar dat terzijde. Na het spel hadden wij een nabespreking en daarna was het klaar. Wij vonden het allemaal heel leuk en erg geslaagd. Ook dank aan Harriëtte Clyncke die ons hielp en af en toe ook een spelletje meespeelde. Kleding beschikbaar gesteld door de Steba, waarvoor dank.
Groetjes,
De enthousiaste misdienaars uit Hulst!
